Het Iseomeer in Italië. Waar krekels onafgebroken tjirpen en olijfboomgaarden de bergflanken sieren. Waar een zachte bergwind voor verkoeling van de Mediterrane zon zorgt. Waar het knalblauwe meer zich eindeloos voor je uitstrekt. Idyllisch en rustgevend. Je begrijpt het al: de perfecte omgeving voor een lange wandeltocht. Wij wandelden over de Via Valeriana en liepen van Pilzone naar Pisogne door een betoverend Italiaans decor.

Via Valeriana

De Via Valeriana, voluit de Antica Strada Valeriana, was vroeger de enige verbinding tussen het Iseomeer en Valle Camonica. Nu leiden er meerdere wegen naar de Valle, maar de Via Valeriana bestaat nog wel. Het is tegenwoordig een wandelroute van 130 kilometer, verdeeld over 9 etappes.

Etappe 1 van Via Valeriana: wandeling bij Iseomeer

Bij Iseomeer start de eerste etappe van de Via Valeriana. De route loopt van Pilzone d’Iseo naar Pisogne en is in totaal 24 kilometer lang. Via betoverende dorpjes, stille boomgaarden en verlaten boerderijen. En dan dat uitzicht! Waar je ook loopt, het kristalblauwe Iseomeer strekt zich voor je uit.

Het was hoogzomer toen we de Via Valeriana bij Iseo liepen. Bloedheet, met die zinderende Italiaanse zon op je bol. Daarom deelden we de route in tweeën. Doorgewinterde wandelaars kunnen de etappe natuurlijk gewoon in één keer lopen van Pilzone d’Iseo naar Pisogne.

Hoewel we dol zijn op wandelen, vallen wij (nog) niet in de categorie doorgewinterde wandelaars. Wij deelden de 24 kilometers daarom op in tweeën. De eerste dag wandelden we van Pilzone d’Iseo naar Marone. Daar namen we de trein terug naar het startpunt. Op de tweede wandeldag namen we de trein naar Pisogne, liepen we naar Marone en namen we daar de trein terug naar Pilzone.

Olijfbomen bij Via Valeriana, Iseo

Tips voor de wandeling over Via Valeriana

Een goede voorbereiding is het halve werk. Figuurlijk dan, want je moet alsnog zelf de stappen zetten. Toch geef ik je graag wat extra tips voor een soepele wandeltocht. Komen ze:

  • Neem voldoende eten mee. Vooral als je een hongerige wandelaar bent (zoals wij). Onderweg is namelijk niet zoveel te vinden. En als je pech hebt, kom je precies bij een restaurant als ze hun pauze houden (ongeveer van 14 tot 18 uur).
  • Neem een hervulbare waterfles mee. Onderweg staan diverse waterpunten waar fris drinkwater uit komt, recht uit de bergen.
  • Het is klimmen en dalen geblazen, dus trek je goede schoenen aan. Heb je die niet? Het kan ook op gympies. Loopt gewoon iets minder fijn.

Dag 1: wandelen van Pilzone d’Iseo naar Marone

Tijd voor de wandeling! De Via Valeriana begint in Pilzone d’Iseo. Aan de doorgaande weg in Pilzone d’Iseo staan borden die je naar de Via Valeriana leiden. Volg de bewegwijzering om het begin van de route te vinden, verscholen tussen oude boerderijen.

Startpunt in Pilzone

De route start veelbelovend (en dat blijft ‘ie ook). De eerste kilometers loop je wel in de buurt van de drukke doorgaande weg, maar dat mag de wandelpret niet drukken. Aan je linkerhand strekt het Iseomeer zich voor je uit. Het Antica Strada Valeriana kronkelt door olijfboomgaarden en langs oude dorpjes waar de tijd lijkt stil te staan.

Eindpunt in Marone

De Via Valeriana loopt wat hoger op de berg, langs afgelegen en rustige Italiaanse dorpen. Beneden, dichter bij het Iseomeer, loopt de drukke doorgaande weg. Voor wie genoeg gewandeld heeft, zijn daar de bushaltes en treinstations. Wij liepen bij het dorp Colpiano naar het lagergelegen Marone. Daar stapten we in de trein terug naar Pilzone.

Uitzicht vanaf Via Valeriana

Dag 2: Pisogne naar Marone

Op dag twee gingen we vroeg uit de veren (voor ons doen dan) voor onze nieuwe wandelroute. We namen de trein op het station van Pilzone en reisden tot Pisogne d’Iseo. Daar begonnen we de wandeldag met een Italiaanse koffie op het centrale plein. Puur genieten in de ochtendzon.

Die koffiestart is een aanrader, want vanaf Pisogne ga je bergop. De Via Valeriana begint hier pittig steil. Een goede workout dus. En niet mis om het ’s ochtends te doen, want zo vermijd je de hete middagzon. Maar eerlijk is eerlijk: zweten doe je toch wel.

De landschappen onderweg zijn onvergetelijk. Op de achtergrond besneeuwde bergtoppen, om je heen geurende dennenbomen. Ik was he-le-maal verkocht. Zo rustig, gemoedelijk en betoverend!

Lunchen bij Maneggio Val Tres

En dan onze gouden tip: het lunchrestaurant. De kers op de wandeltaart. Het lot uit de loterij. We waren flink hangry na een paar uur lopen. Maar we hebben onze kiezen op elkaar gebeten en doorgestapt naar Ristorante Maneggio Val Tres.

Het was een van de beste lunches die we hebben gehad. Misschien kwam het door de berehonger. Misschien omdat we na uren wandelen dan toch ein-de-lijk een leuk restaurant vonden. Maar man o man.

Voor zo’n 15 euro aten we onszelf tonnetje rond aan driegangenmenu met een kwart liter wijn (per persoon) en een liter spa rood. De bediening was uiterst vriendelijk. En in de tuin stonden ezels, kippen, schapen en alpaca’s. Wat wil een mens nog meer.

Italiaans dorpje bij Iseomeer

Eindpunt van de wandeling: Marone

Rollend de berg af, naar de Piramides van Zone. Als ik eerlijk mag zijn: daar had ik iets meer van verwacht. Toch is het alsnog het ommetje waard. Vanaf hier namen we een verkeerde afslag, en ik weet tot op de dag van vandaag niet of het bij de Via Valeriana hoorde. Maar het was prachtig. En omdat je hier weer vanaf de andere kant over het Iseomeer uitkijkt, is het weer vernieuwend mooi.

Deze wandeling bij Iseomeer in Italië, de Antica Strada Valeriana, is een dikke aanrader. Soms zweten (want: heet en steil), soms vloeken (want: honger) maar het was een van onze hoogtepunten van ons verblijf in Noord-Italië. Wanneer mogen we weer?

Op zoek naar nog meer fijne reisinspiratie? Laat dan je e-mailadres achter!